In Kortenberg vragen we daarom systematisch een bewijs van goed zedelijk gedrag (model 2, het ‘strengste’) voor alle werknemers of vrijwilligers die in opdracht van de gemeente structureel in contact komen met minderjarigen. Dat is het geval in het onderwijs, maar ook voor de speelpleinwerking, de sportweken, de initiatieven voor jongeren in de bib, de A-teens-werking enz.
Ik heb veel waardering voor een aantal initiatieven die Vlaams minister Philippe Muyters (N-VA) op Vlaams niveau neemt in verband met sport, maar ik vind het een foute logica dat hij geen verplichting nodig acht om een attest van goed zedelijk gedrag voor te leggen bij personen die als sportcoach willen optreden in sportclubs die door de Vlaamse overheid worden erkend.
Wat kan daarop tegen zijn? Iedere sport- of jeugdcoach die met minderjarigen wil omgaan, mag er toch geen enkel probleem mee hebben dat de instantie die hem of haar aanstelt, controleert of er precedenten zijn waarvoor kinderen of jongeren zich moeten hoeden.
Eerder dan bevreesd te zijn over mogelijke ‘drempels’ die een dergelijke verplichting met zich zou kunnen meebrengen, zou de minister zich zorgen moeten maken over elk individueel risico op grensoverschrijdend gedrag als gevolg van ontoereikende of zwakke voorafgaande controle.
Met een attest van goed zedelijk gedrag zijn natuurlijk niet alle risico’s uitgesloten, maar wordt toch een zekere garantie op een deskundige, afstandelijke en professionele relatie tussen jongeren en de (jong)volwassenen die hen begeleiden.
In Kortenberg ervaren we daarbij geen enkel probleem bij het rekruteren van jongerenbegeleiders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten