Het voorbije
weekend vierde ‘Edelweis’ zijn vijftigjarig jubileum. Deze gereputeerde muziekband ontstond uit een ‘schoolorkestje’
dat in 1963 werd opgericht door Rik Debecker, de meester van het derde leerjaar
in de toenmalige jongensschool van Erps-Kwerps.
Chris Taes
was toen leerling in die school en zat in de eerste klas van meester Debecker,
die titularis werd van het derde leerjaar.
Hij was er ook bij toen het schoolorkest werd opgestart en speelde er op
het ‘harmonium’ (toetsen).
Op de
academische zitting ter gelegenheid van de verjaardag van Edelweis,
bracht hij dan ook graag hulde aan de stichter van het orkest, aan de
muzikanten en aan de dynamische basisschool die hem de liefde voor de muziek bijbracht.
“Toen ik een
halve eeuw geleden als achtjarige de klasdeur van het derde leerjaar opendeed de
‘jongensschool’ van Erps-Kwerps, wist ik niet wat ik zag: een jonge,
enthousiaste leerkracht, ‘vers van de pers’, met een brede glimlach en genoeg
energie om ons allemaal graag naar school te laten komen. Het was meester Rik Debecker.
Onze meester
was goed in tal van disciplines: krijtjes mikken, bordwissergooien, mopjes
vertellen, rekensommen maken, gezonde competitie organiseren en boeiend
voorlezen. Maar vanaf de eerste week
werd duidelijk dat één van zijn grote talenten muziek was. De verplichte melodica-les groeide al snel
uit tot een mini-concertje en we leerden in dat derde leerjaar in canon en
meerstemmig samenspelen.
Dit muzikale
talent werd natuurlijk ook opgemerkt door zijn collega’s en door de directie en
vanaf dat eerste jaar werd de aanzet gegeven tot een ‘schoolorkest’. Anderen zullen ongetwijfeld meer in detail kunnen
ingaan op die vroege jaren, maar wat me dadelijk opviel was de ernst en de
grondigheid waarmee meester Debecker de repetities voor dat schoolorkest
opvatte. Niet alleen moesten we af en
toe – en vooral wanneer er iets vals klonk – helemaal solo onze partituur
spelen, waardoor niemand het riskeerde om in de loop van de week niet te
repeteren, want je wou absoluut niet afgaan in het zicht van je makkers, we
moesten ook stipt op tijd op de repetitie aankomen en er de hele tijd blijven.
De beloning
voor de vele uren repeteren was evenwel geweldig: we mochten op het schoolfeest
optreden voor de hele school, met alle leerlingen, de ouders en de bompa’s en de
bomma’s. Voor de gelegenheid moesten we
allemaal een schoon wit hemd aandoen boven onze korte broek, een blauw-geel vlinderdasje
met een elastiekje en een stoffen wapenschildje van Erps-Kwerps dat op het
borstzakje van het hemd werd genaaid.
Ik herinner
me nog dat musiceren op die manier en dank zij het schoolorkest voor mij iets
belangrijks werd, waar ik naar uitkeek, waarvoor ik mijn best deed en waarvoor
ik oefening en tijd overhad. Enkele jaren
later zou die prille aanzet ertoe leiden dat ik pianoles ging volgen bij
Marie-Thérèse De Coster, die ongeveer alle jonge mensen van Erps-Kwerps die nu iets
met muziek te maken hebben, een goede basisopleiding heeft gegeven, en dat ik
daarna zelf muziek ging spelen, eerst bij ‘The Sweet Pink’ en nadien bij
‘Spike’, een tijdlang het wereldberoemde balorkest in Erps-Kwerps,
Nederokkerzeel, Kortenberg en Nossegem.
In dat laatste orkestje, Spike, heb ik nadien nog samen met Rik Debecker
mogen musiceren. Ik was zeker niet de
beste toetsenman, maar ik vond het geweldig met mijn leermeester in de zelfde
groep te kunnen spelen.
Rik Debecker
heeft vele jongeren, waaronder mezelf, de waardering en de liefde voor de
muziek bijgebracht. Dat is een
levenslang geschenk. Bij ons thuis staat
een piano. Voorlopig vergaart hij nog
stof en klinkt hij wat mistroostig door verwaarlozing, maar ik weet zeker dat de
muziek er later zal zijn om mij te behoeden voor het zwarte gat.
Muziek is de
meest universele taal die er bestaat: ze kan alle gevoelens en stemmingen
uitdrukken en ze vat in klank, ritme en harmonie wat niet in woorden uit te
drukken valt. Samen muziek spelen is een
hoge vorm van sociaal en emotioneel genot.
Het vergt vaardigheid en discipline van de individuele muzikant, maar
ook durf en improvisatievermogen om accenten te leggen en een eigen groepsstijl
te ontwikkelen. Wie bij het ene nummer
rustig de achtergrondklank verzorgt en harmonisch de melodie begeleidt, kan bij
het volgende muziekstuk schitteren in een solo.
Elk instrument, elke muzikant is even belangrijk om het unieke resultaat
te bereiken: de slagwerker op de triangel, de basgitarist die het ritme vol
aangeeft en de leadzanger die het publiek doet applaudisseren.
Na de
periode van het schoolorkest is ‘Edelweis’ uitgegroeid tot een hoogwaardige
muziekgroep met tal van prima muzikanten, waarvan sommige zelfs echte
professionals. Hun muziek is zo knap dat
ze jaar na jaar – en zeer terecht – op brede belangstelling kunnen rekenen in
Erps-Kwerps, in Kortenberg en ver daarbuiten.
Namens het gemeentebestuur wil ik graag hulde brengen aan al die
generaties muzikanten van Edelweis en aan de opeenvolgende dirigenten van ons
jarige orkest: Rik, Rudy en Dirk.
Ik wens
Edelweis minstens nog eens een halve eeuw succesvolle muziekoptredens toe en ik
hoop dat ze van elke repetitie en van elk optreden even veel blijven genieten
als die onzekere jongens in hun wit hemdje met hun vlinderdasje in de
allereerste beginjaren.
Misschien is
het een idee om in onze scholen opnieuw met een schoolorkestje of een
schoolzangkoor te beginnen. Als je ziet
welke grote, mooie gevolgen een dergelijk initiatief heeft voor de kinderen die
er deel van mogen uitmaken, is dat zeker de moeite waard.
Maar voor
nu: gelukkige verjaardag, Edelweis, proficiat met het palmares van de voorbije
vijftig jaar en nog fantastisch veel succes toegewenst voor de toekomst.”
