Hoezo, de PS is 'incontournable' voor een federale regering?

Sinds de mislukking van de preformateursfase met Geert Bourgeois (N-VA) en Rudy Demotte (PS) voor de vorming van een nieuwe federale regering horen en lezen we overal dat er wél een federale regering mogelijk is zonder de grootste partij in Vlaanderen, maar niet zonder de grootste partij in Wallonië.  De PS zou 'incontournable' zijn.

Hoezo?

Ook als men extreemrechts en extreemlinks niet rond de onderhandelingstafel wil, zijn er nog andere mogelijkheden om tot een voldoende grote meerderheid voor een federale regering te komen.

Eén voorbeeld (want er zijn er meedere): een coalitie van N-VA (25 zetels) met CD&V (12 zetels), Open Vld (12 zetels) en Groen (8 zetels) aan Vlaamse kant en met MR (14 zetels), Ecolo (13 zetels) en CDH (5 zetels) aan Franstalige kant levert een ruime meerderheid van 89 zetels op 150 op.  Deze combinatie zorgt voor een meerderheid van parlementszetels aan Vlaamse kant en een net-niet meerderheid aan Franstalige kant.  Indien men per se een meerderheid in elke taalgroep wil, kan Défi (2 zetels) betrokken worden.

Niemand beweert dat de onderhandelingen voor zo'n coalitie een wandeling in het park zouden zijn.  Maar een dergelijke meerderheid is theoretisch en mathematisch wel mogelijk. 

Naast centrumlinks en centrumrechts, bestaat immers ook centrum-groen, met de mogelijkheid een doortastend klimaatbeleid vorm te geven.  Bovendien zou een dergelijke coalitie een bindteken kunnen vormen tussen het noorden van het land dat op 26 mei 2019 heeft gezorgd voor een rechts verkiezingsresultaat in Vlaanderen en voor een links resultaat in het zuiden van het land.

Het klopt natuurlijk dat Ecolo na de recentste verkiezingen verklaard heeft niet met N-VA te willen samenwerken.  Maar als de fractieleider van Ecolo-Groen in de Kamer, Kristof Calvo, op het VRT-programma ‘De Zevende Dag’ verkondigt dat het tijd is om verschillen te overbruggen in plaats van tegenstellingen op te kloppen en dat er dringend nood is aan een functionerende federale regering, dan zou men hem op zijn woord kunnen nemen en deze piste niet bij voorbaat moeten uitsluiten.

Bovendien zou alleen al het verkennen van deze piste de PS kunnen genezen van de arrogantie van de vermeende onmisbaarheid.