Woord en wederwoord in plaats van moord en wedermoord

Als burgemeesters die ons inspireren op christelijke, universele waarden, veroordelen we uit alle morele kracht de zinloze en vernietigende spiraal van geweld waarmee momenteel in het Midden-Oosten een uitzichtloze strijd wordt gevoerd die alleen maar verliezers oplevert en die op alle vlakken een totale miskenning van de mensenrechten inhoudt. 

Geweld leidt niet tot duurzame vrede.  Hoogstens tot angst en wraak.  Er moet een einde komen aan de vicieuze cirkel van aanslagen en vergeldingen, van moord en wedermoord.

Een gemeenschappelijk kenmerk van alle grote godsdiensten is hun fundamentele eerbied voor de medemens en hun onbetwiste gedragsregel dat je anderen moet behandelen zoals je zelf behandeld wil worden.  Elke vorm van onderdrukking, geweld, onverdraagzaamheid of oorlog die ‘in naam van’ een godsdienst werd of wordt gevoerd, houdt daarom een flagrante miskenning in van dit wezenlijke kenmerk van religieus engagement.

Daarom roepen wij de burgemeesters in Vlaanderen en overal ter wereld op om ondubbelzinnig stelling in te nemen rond de noodzaak om de talrijke conflicten in het Midden-Oosten op een vredevolle, respectvolle, redelijke en overlegde manier op te lossen.   Indien politieke leiders zich oprecht laten inspireren door religieuze motieven, dan kunnen ze niet anders dan kiezen voor vrede, voor wederzijds respect en voor naastenliefde.

We roepen ook de burgemeesters van de conflictgebieden op om al hun gezag en hun invloed te gebruiken om de lont uit het kruitvat te helpen trekken en om, als bruggenbouwers die ze in hun eigen gemeenschap zijn, ook bruggen te bouwen naar groepen en mensen die door hun eigen politieke leiders als onverzoenlijke vijanden worden beschouwd.

Als burgemeesters zoeken we overal ter wereld elke dag naar overeenstemming, naar dialoog, naar gemeenschappelijk draagvlak en streven we welvaart, welzijn en vrede na.  Laten we die stem wereldwijd doen weerklinken om een einde te helpen stellen aan zinloos en moordend geweld, waarbij kinderen en onschuldige burgers de eerste slachtoffers zijn.

Raf Drieskens, Voorzitter Vereniging van CD&V-Raadsleden, burgemeester van Neerpelt

Ward Kennes, Vlaams Volksvertegenwoordiger, burgemeester van Kasterlee

Chris Taes, CD&V-fractievoorzitter provincieraad Vlaams-Brabant en burgemeester van Kortenberg

Stop het geklungel met de vliegroutes

De luchthaven van Zaventem is de op één na belangrijkste economische poort van ons land.  De toegevoegde waarde ervan is enorm.  Maar de luchthaven is ook ingeplant in dichtbevolkt gebied en daarom is een duurzaam, leefbaar en overlegd evenwicht nodig tussen de economische en de omgevingsaspecten.

De manier waarop Melchior Wathelet (cdH), als (toenmalig) staatssecretaris bevoegd voor het vliegwezen, de kwestie heeft aangepakt, getuigt van improvisatie, geklungel en electorale berekening.  Bovendien heeft hij door zijn ondoordachte optreden een feitelijk conflict gecreëerd tussen sommige inwoners van Brussel en de inwoners van de Vlaamse Rand rond Brussel.

Het probleem met het telkens opnieuw wijzigen van vliegroutes is dat men steeds nieuwe categorieën van inwoners met een steeds wisselend deel van de lawaaihinder belast.  Die protesteren natuurlijk heftig, omdat hun rust wordt verstoord, terwijl diegenen die minder lawaai over hun hoofd krijgen, uiteraard niet meer naar de vorige toestand willen terugkeren.

Als we van de luchthaven van Zaventem in de toekomst een succesverhaal in plaats van een teken van tegenspraak willen maken, moeten de verschillende betrokken overheden samenwerken om een sterk maatschappelijk draagvlak te creëren waarbij de omwonenden ervan overtuigd kunnen worden dat de vliegroutes veilig en betrouwbaar zijn, waarbij wordt aangesloten bij vertrouwde vliegcorridors en waarbij rechtszekerheid wordt gecreëerd voor een lange periode, zodat mensen die zich ergens willen vestigen, weten welk type hinder ze mogen verwachten.  Op al deze punten heeft Wathelet gefaald: hij heeft vliegroutes uitgevaardigd waarvan de luchtverkeersleiding (Belgocontrol) betwijfelde of ze wel veilig waren, hij heeft de vertrouwde vliegcorridors verlaten en hij heeft telkens nieuwe groepen inwoners met wisselende lawaaihinder belast.

Uiteraard moet alles in het werk worden gesteld om de globale hinder die de aanwezigheid van een luchthaven voor de omwonenden teweegbrengt, zo veel mogelijk te beperken.  De gemeente Kortenberg heeft daartoe een ‘minderhinderplan’ opgesteld dat de voorbije vijftien jaar enkele malen werd geactualiseerd en waarmee, tot voor kort, in zekere mate rekening werd gehouden.

De voorganger van de heer Wathelet, gewezen staatssecretaris Etienne Schouppe (CD&V), was erin geslaagd na jaren van gekibbel, geconcentreerde deconcentratie en gedeconcentreerde concentratie (!) een leefbaar en grotendeels aanvaardbaar evenwicht te vinden, maar Wathelet heeft, onder druk van de Brusselse lobby, dat delicate evenwicht verstoord en zo iedereen in de gordijnen gejaagd.

Om een draagvlak bij de omwonenden te creëren is in eerste instantie heldere informatie en oprecht overleg nodig.  De heer Wathelet heeft de gemeentebesturen én de bewonersgroepen noch heldere informatie gegeven, noch met hen enige vorm van overleg over de gewijzigde vliegroutes georganiseerd.  Het resultaat is dat gemeentebesturen geen antwoord kunnen geven aan verontruste inwoners en dat ze zelf blind moeten vliegen in dit moeilijke dossier.  Maar misschien was dat net de bedoeling …

Daarom vraag ik, ongetwijfeld samen met vele andere gemeentebesturen in de onmiddellijke omgeving van Zaventem, dat bij de start van de volgende federale regering dit probleem op een serene, open, overlegde en volwassen manier aangepakt wordt, waarbij de economische kansen van de luchthaven hand in hand gaan met de leefbaarheid van de hele omgeving. 

In dat verband klopt het dat één regio andere, strengere geluidsnormen mag hanteren dan een andere.  De luchthaven is kennelijk ‘nationaal’ als ze prestige, contactmogelijkheden, tewerkstelling en economisch voordeel  oplevert voor Brussel, maar ligt plots volledig in ‘Vlaanderen’ als het erom gaat de geluids- en mobiliteitslasten te dragen.  Dat is niet billijk en niet rechtvaardig.  Een dergelijke houding kan bijgevolg niet leiden tot een duurzame, rechtszekere en stabiele oplossing.   Misschien toch maar eens bij Etienne Schouppe informeren hoe hij het destijds wél voor elkaar kreeg … ?