An Hermans wordt nieuwe provincieraadsvoorzitter

Zoals bepaald in het coalitieakkoord tussen de partijen van de nieuwe bestuursmeerderheid in de provincieraad van Vlaams-Brabant, duidde de provinciale CD&V-fractie zopas de nieuwe voorzitter van de Vlaams-Brabantse provincieraad aan.  Op de installatievergadering van de nieuwe provincieraad zal An Hermans de voorzittershamer overnemen van uittredend provincieraadsvoorzitter Vic Laureys. 

An Hermans was de jongste 6 jaar fractievoorzitter en lijsttrekker voor CD&V in het district Leuven.  Zij wordt de eerste vrouw in de voorzittersstoel van de provincie Vlaams-Brabant. Met An Hermans kiest CD&V voor een vrouw met heel wat politieke ervaring in verschillende beleidsniveaus. Zij was een tijdlang lid van het federale parlement en begon haar politieke loopbaan in het Europese parlement. Als pedagoog vindt zij het permanente gesprek tussen burgers en mandatarissen een dagelijkse uitdaging. “De provincieraad is het politiek platform waar beleidsopties op maat van een regio gemaakt worden. In het kader van de interne staatshervorming zullen wij werken aan een nieuw en aangepast profiel voor Vlaams-Babant. Ik zie het als een grote uitdaging om met de raad en alle beleidsverantwoordelijken te werken aan een nieuwe en toekomstgerichte invulling van onze democratie”, zegt An Hermans.

De provinciale CD&V-fractie besliste eveneens dat Chris Taes, burgemeester van Kortenberg, de nieuwe CD&V-fractievoorzitter in de provincieraad wordt en dat hij na drie jaar An Hermans als provincieraadsvoorzitter opvolgt.

11 november in Everberg

11 november 2012 was een speciale dag voor de herdenking van de slachtoffers van beide Wereldoorlogen en van de latere humanitaire acties van onze krijgsmacht.  De viering vond immers plaats in de kerk van Everberg, waar bij die zelfde gelegenheid de viering van ‘900 jaar Everberg’ werd afgesloten.

De dankmis werd geleid door de Abt van de Abdij van Grimbergen en geconcelebreerd met Professor Vermeersch.  De Everaert-Ghesellen verzorgden met hun mooie liederen de vocale omkadering.  De Prins en Prinses de Merode gaven door hun aanwezigheid bijkomende luister aan het gebeuren.

Burgemeester Chris Taes (CD&V) hield na afloop van de misviering een gelegeheidstoespraak, waarin hij de betekenis van 11 november nader toelichtte: “Op 5 september was het bij ons thuis elk jaar feest.  Dat was namelijk de dag waarop mijn vader uit krijgsgevangenschap was teruggekeerd.  Hij had negen maanden in barre omstandigheden gevangen gezeten bij ‘Nonkel Dolf’, zoals hij dat noemde, en had daar veel ontbering moeten lijden.  Voor de jongsten onder u: ‘Nonkel Dolf’ stond voor Adolf Hitler, de toenmalige dictator van de Duitse oorlogsmacht.  Op die 5^de september kregen we telkens ook het verhaal van de avontuurlijke terugkeer, deels met de trein, deels met paard en kar en voor een groot stuk ook te voet, op houten klompen, die nog altijd als een kostbaar relikwie bewaard zijn gebleven.

Wat me opviel in de verhalen van mijn vader over de oorlog, was niet zozeer de aanklacht tegen de zinloosheid van geweld en de ironie over de mensonwaardige toestanden in krijgsgevangenschap, maar veeleer de warmte en de kameraadschap waarmee hij over zijn medesoldaten en zijn lotgenoten sprak.  Het enige wat overbleef in de zwartste ellende van de oorlog, was de steun die ze aan elkaar hadden.  Het diepe besef dat ze samen vochten – en bleven vechten – voor fundamentele vrijheden en democratische rechten, hield hen recht.

Vandaag vraagt men van ons gelukkig niet dat we naar het front trekken om te vechten.  Maar we moeten ons wel voortdurend bewust blijven van het feit dat we niet alleen voor onszelf en voor onze directe noden en impulsen leven.  Het is onze morele plicht om samen het ‘algemeen belang’ na te streven. 

Dat betekent concreet dat we oog en oor hebben voor de noden van medemensen die het moeilijk hebben, die ziekte of tegenslag kennen, die minder kansen hebben gekregen dan wijzelf.  In een samenleving die steeds meer de nadruk legt op “wat we er zelf kunnen uithalen”, moeten we ons des te meer inzetten voor “wat we er samen kunnen voor doen”.  Daarom is het zo belangrijk dat we verdraagzaam leren te zijn ten overstaan van mensen met een andere mening, een andere achtergrond, een andere huidskleur. 

Wat ons fundamenteel bindt is niet het soort kleren dat we dragen of het saldo op onze bankrekening, maar onze verbondenheid als mensen, het respect dat we opbrengen voor elkaars kwetsbaarheid en het ultieme besef dat we alleen sàmen oprecht gelukkig kunnen zijn.

In die zin is 11 november niet alleen een ingetogen plechtigheid waarop we oorlogsslachtoffers gedenken, maar vooral ook een feest van hoop en verzoening, waarop we ons geloof uitdrukken in de vrede en in elkaar, als mensen van goede wil, die het beste met elkaar voor hebben.

Vrede is meer dan de afwezigheid van oorlog en geweld.  Vrede is een mentaliteit die we moeten koesteren en voeden in de stilte van ons hart en die we moeten bewijzen in onze dagelijkse omgang met onze medemensen.”

In Flanders Fields ...

In Kortenberg kregen alle deelnemers aan de herdenkingsplechtigheid ter gelegenheid van 11 november bij het binnenkomen een klaproos opgespeld.  Omdat de jongsten onder ons misschien niet zo vertrouwd zijn met de symboliek van de klaproos, is een woordje uitleg welkom.   De Canadese dichter, arts, kunstenaar en luitenant-kolonel John Mc Crae schreef tijdens de felle Slagen om Ieper in de Eerste Wereldoorlog het beroemde gedicht: ‘In Flanders Fields’. 

In Flanders fields

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

 In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen

Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
aan de grond.

Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden
leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan,
beminden en werden bemind en nu liggen we
in Vlaanderens velden.

Neem ons gevecht met de vijand weer op:
Tot u gooien wij, met falende hand
de toorts; aan u om haar hoog te houden.
Als gij uw woord breekt met ons die sterven
zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
in Vlaanderens velden.

Klaprozen bloeien als andere planten in de buurt dood zijn. Klaprozenzaden kunnen jarenlang op de grond liggen en pas beginnen te groeien als de nabije planten en struiken weg zijn, bijvoorbeeld als de grond werd omgewoeld en vervuild. De meeste klaprozen zijn altijd waar te nemen op plekken waar slooppuin in de grond ligt. De klaproos is namelijk een pionierplant.  Bovendien verwijst de rode kleur van de klaproos naar het bloed van de miljoenen soldaten die sneuvelden in de ‘Groote Oorlog’ en de zwarte stamper naar de diepe rouw om zoveel doden.

 

Indrukwekkende tentoonstelling over 900 jaar Everberg

Burgemeester Chris Taes (CD&V) opende op zaterdag 10 november 2012 in de Sint-Martinuskerk in Everberg met veel genoegen en waardering een tentoonstelling over 900 jaar Everberg.  Deze tentoonstelling werd georganiseerd door de kerkraad, de parochieraad en het Erfgoedhuis Kortenberg.  De expo toont de Prinselijke kerk van Everberg met het reliekschrijn van Sint-Martinus, met de Kast van het H. Kruis, met prachtige kazuifels en zilverwerk, met grafstenen van de Ridder van het Gulden Vlies en met de vermaarde glasramen van Capronnier.   De gemeente Kortenberg droeg bij tot de inventarisering van al deze kerkschatten via het systeem van ‘Erfgoed Plus’.

Taes zei: “We zijn fier op de eeuwenoude geschiedenis van Everberg.  We proeven ervan zoals van een glas uitzonderlijke, oude wijn.   Doorheen de negen voorbije eeuwen is het “wij”-gevoel in Everberg altijd blijven bestaan, over alle trends en modeverschijnselen heen.  Dat “wij”-gevoel liet zich niet uitroeien door twisten en meningsverschillen.  Het was sterker dan de kleine kantjes van de dorpspolitiek.  Het bleef mensen verbinden en een besef van eigenwaarde geven, tot op de dag van vandaag.

In 1112 werd Everberg voor het eerst genoemd in een officieel document.  Daarin stond dat bisschop Odo van Kamerijk, waartoe onze gewesten in die periode behoorden, het ‘altare’ van Everberg schonk aan het Gasthuis van Leuven.  Het feit dat als kerkpatroon Sint-Martinus werd vermeld, wijst op de hoge ouderdom van de kerk van Everberg, die zeker teruggaat tot de 8^ste eeuw.  Misschien was Everberg zelfs de moederparochie voor de streek, van waaruit andere parochies gesticht zijn. 

De kerk van Everberg, een meesterwerk van architekt Beyaert, was van oorsprong een Romaanse kerk.  Alleen het onderste gedeelte van de toren in witte zandsteen herinnert hier nog aan.  In de 16^de eeuw kwam er het koor bij in laatgotiek.  Uit dezelfde periode dateert de noordelijke kruisbeuk met de O.L.-Vrouwkapel. 

De Graven de Merode (later de Prinsen de Merode) sponsorden het nieuwe kerkgebouw in 1893.  Vanzelfsprekend drukten ze dan ook hun stempel op de nieuwe kerk, o.m. met de afgesloten ‘kooi’ die er voorzien werd voor de leden van de prinselijke familie, die hier trouwens vandaag vertegenwoordigd is door de Prins en de Prinses zelf.  

Als gemeentebestuur zijn we bijzonder trots dat, na jaren plannen maken en onderhandelen met de bevoegde overheden, eindelijk gestart kan worden met de noodzakelijke renovatie van deze mooie kerk.  De definitieve goedkeuring van het dossier kon niet beter vallen dan in dit symbolische verjaardagsjaar 2012. 

Een parochie, een wijk of een gemeente tot leven brengen, is niet mogelijk zonder goede afspraken, objectieve regels en een instantie die bij meningsverschillen de knoop doorhakt. 

Maar het “Everberggevoel” is zeker ook het resultaat van veel goede wil, van respect voor de rijke traditie, van gezond verstand en van het heel eenvoudige besef dat we uiteindelijk allemaal op elkaar lijken en dat we elkaar nodig hebben om ons thuis en gelukkig te voelen.  Samen feesten, samen een glas drinken en samen aan tafel zitten, doe je alleen maar met mensen die het goed met elkaar menen.  Die hartelijkheid, die gezelligheid en dat positieve “wij”-gevoel willen we vandaag samen vieren.

Bij het afsluiten van de feestelijkheden rond 900 jaar Parochie Everberg, wil ik graag hulde brengen aan de mensen die de ruggengraat vormden van het evenementenjaar: de twee Everbergse schepenen, Paul Goeminne en Bart Nevens; het Erfgoedhuis dat zorgde voor de historische studie en de volkskundige achtergrondinformatie; Johan Christiaens die, als voorzitter van de Kerkfabriek, de regie van het hele gebeuren in handen had; Lode Quintens die zorgde voor de vormgeving van uitnodigingen en publicaties en voor de nodige contacten met de media; Gaby als drijvende kracht achter het Hildebrandt-concert; Felix en Wis, die de voorbije dagen bijna hun bed maakten in de kerk en die instonden voor de logistieke ondersteuning en voor de houtbewerking in de kerk; Jonas, die onze bierbrouwer van dienst was en Hendrik die elke activiteit vastlegde op de gevoelige plaat; Jeanine die het nodige sponsorgeld verzamelde en garant stond voor de praktische ondersteuning.  Er zijn ongetwijfeld nog parochianen die dit mooie feest kleur en klank hebben bijgebracht (ik denk aan de Everaert-Ghesellen, aan United Brass, aan Chiro Flurk, aan de schoolkinderen die prachtige teksten en tekeningen maakten en aan jeugdhuis Den Uyl), maar in dit korte bestek kan niet iedereen bij naam worden genoemd, waarvoor ik me graag wil excuseren.

Als burgemeester ben ik fier op wat Everberg dit jaar heeft gepresteerd en vooral op de manier waarop mensen elkaar en hun geschiedenis hebben leren waarderen.  Ik ben ervan overtuigd dat deze injectie van positieve energie de volgende jaren nog sterk zal doorwerken.

Alvast hartelijk bedankt voor dit mooie feestjaar.  U heeft ons voorgedaan hoe we als lokale gemeenschap over verschillen heen kunnen samenwerken en fier zijn op onze ‘roots’.”

Met (gemeente)raad en daad - november 2012

Elke maand worden in de gemeenteraad beslissingen genomen die een invloed hebben op het leven van elke dag.  Omdat niet iedereen de kans (of de tijd) heeft om naar de gemeenteraad te komen, vind je hier meer informatie over de markantste beslissingen.  Zo kwamen in Kortenberg op de raad van 5 november 2012 o.m. de volgende punten aan de orde:

Politieverordening ‘plaatselijk verkeer’ voor de Edegemstraat

Op voorstel van burgemeester Chris Taes (CD&V) besliste de gemeenteraad om het gedeelte van de Edegemstraat dat het dichtst bij het station ligt, het statuut van “uitgezonderd plaatselijk verkeer” toe te kennen.  Deze maatregel komt er, omdat buurtbewoners er terecht over kloegen dat de parkeerplaatsen in dat gedeelte van de Edegemstraat elke werkdag worden ingenomen door pendelaars die het ‘handig’ vinden om dicht bij het station te parkeren.  Daardoor konden de inwoners zelf vaak niet meer in de buurt van hun eigen huis parkeren.

Deze maatregel moet natuurlijk samengaan met een uitbreiding van de parkeermogelijkheden op de terreinen van de NMBS zelf.  Wie de trein neemt in het station van Kortenberg, kan immers dagelijks vaststellen dat de huidige parking ‘Boogstok’ onvoldoende plaats biedt voor de pendelaars.  Het gemeentebestuur vraagt de NMBS en Infrabel opnieuw om hiertoe de nodige initiatieven te nemen. 

Politieverordening ‘plaatselijk verkeer’ voor de Abdijdreef

Op voorstel van burgemeester Chris Taes (CD&V) wordt de toegangsweg voor gemotoriseerd verkeer naar de site van de Oude Abdij Kortenberg voortaan voorbehouden voor plaatselijk verkeer.  Sinds de openstelling van de abdijsite in mei 2012, worden er – gelukkig – vele evenementen georganiseerd met grote publieke belangstelling.  Het is daarom zeker niet aangewezen dat ander verkeer dan puur bestemmingsverkeer (van bewoners en van leveranciers) daar rondtoert. 

Bezoekers van de abdijsite kunnen te voet of met de fiets tot aan de abdijsite geraken.  Automobilisten kunnen hun voertuig parkeren op de parking van GC Colomba en hebben een rechtstreekse voetweg naar het domein.

Beheersovereenkomst met Jeugdhuis ‘t Excuus

Schepen van  jeugd Bart Nevens (N-VA) lichtte op de gemeenteraad de nieuwe beheersovereenkomst tussen jeugdhuis ’t Excuus en het gemeentebestuur toe.  Nu het jeugdhuis een nieuwe, eigen stek heeft gekregen, is het noodzakelijk goede afspraken te maken wat het beheer, het onderhoud en de uitbating van het jeugdhuis betreft.

Het beheer van de infrastructuur valt onder de bevoegdheid van jeugdhuis ’t Excuus. Het jeugdhuis zal de hen ter beschikking gestelde infrastructuur beheren zoals het een goede huisvader past.  De doelstellingen van het jeugdhuis zijn enerzijds jongeren en de leden van het jeugdhuis de kans te geven hun culturele en educatieve vorming verder te ontwikkelen en anderzijds hen in de mogelijkheid te stellen van een aangepaste ontspanning te genieten, om van daaruit engagement op te nemen voor andere jongeren.

Het jeugdhuis stelt de infrastructuur gratis ter beschikking van de gemeente voor activiteiten die behoren tot de normale werking. Dit gebeurt altijd in overleg met het jeugdhuis en mag de normale werking van het jeugdhuis niet verstoren.  Andere organisaties kunnen, mits toestemming van het college en in onderling overleg met het jeugdhuis, gebruik maken van het jeugdhuis. Dit kan niet voor fuiven en mag ook de normale werking van het jeugdhuis niet verstoren. Deze andere organisaties moeten dan de nutskosten betalen.

Het jeugdhuis moet er te allen tijde op toezien dat de geluidsnormen gerespecteerd worden tijdens de openingsavonden.

Luifel voor gemeenteschool De Negensprong in Everberg

Schepen van onderwijs Stef Ryckmans (Open Vld) kreeg van de gemeenteraad toestemming om in de gemeentelijke basisschool van Everberg (De Negensprong) een nieuwe luifel te laten plaatsen aan het oude schoolgebouw die de kinderen veilige beschutting biedt op de speelplaats.  De kostprijs voor het plaatsen van deze luifel wordt geraamd op 55.262,52 euro + 11.605,13 euro (21 % btw) = 66.867,65 euro.

Ontwerp uitbreiding begraafplaats Meerbeek goedgekeurd

Op voorstel van schepen van openbere werken Erwin Willems (Open Vld) keurde de gemeenteraad het ontwerp goed voor de uitbreiding van de begraafplaats in Meerbeek.

Het bestek, de plannen en de raming voor de opdracht met als voorwerp “Uitbreiden kerkhof Meerbeek” werden opgesteld door de ontwerper, Andy Malengier bvba, Nieuwstraat 67-69 te 8940 Wervik.  De lastvoorwaarden werden vastgesteld zoals voorzien in het bijzonder bestek en zoals opgenomen in de algemene aannemingsvoorwaarden voor de overheidsopdrachten voor aannemingen van werken, leveringen en diensten. De kostenraming bedraagt € 80.692,63 excl. btw of € 97.638,08 incl. 21% btw.

Deze opdracht wordt gegund bij wijze van de openbare aanbesteding.

Burgemeester Chris Taes (CD&V) besloot: “Met de uitvoering van dit ontwerp zal Meerbeek beschikken over een nieuw soort begraafplaats dat sterk de nadruk legt op een harmonische inpassing in de omgeving en op een grote belevingswaarde voor de nabestaanden.”