Het is logisch dat
iedereen zo hevig tegen CD&V tekeer gaat over de tax shift waarover de federale
regering een volledig akkoord heeft bereikt op 23 juli 2015.
Tijdens de regeringsonderhandelingen in 2014
en bij alle discussies het jaar nadien, gunde niemand deze politieke doorbraak
aan de Vlaamse christendemocraten. En
toch brachten Wouter Beke en Kris Peeters het sàmen met de regeringspartners
voor mekaar: een tax shift van méér dan 7 miljard euro, waardoor de lasten op
arbeid verlaagd worden, er zuurstof komt voor nieuwe economische initiatieven
en er nieuwe jobs gecreëerd zullen worden.
Daarenboven wordt de schuld verder afgebouwd, komt men tot een
begrotingsevenwicht in 2018 en neemt de globale fiscale druk af. Je moet het maar doen.
Het kan natuurlijk altijd beter, maar in een
coalitieregering moet je rekening houden met het programma en de prioriteiten
van alle partners. Vanuit de oppositie
is het gemakkelijk te ‘schieten’ op enkele onsympathieke inkomstenmaatregelen
die met een tax shift gepaard gaan. Anders
zaten we in een scenario van belastingverhoging, maar dat was voor CD&V
geen optie. Niemand kan ontkennen dat
een lastenverlaging voor ondernemingen noodzakelijk was en blijft om het
economische initiatief nieuwe impulsen te geven in Vlaanderen en in
België. Bovendien wordt de
lastenverlaging, waar ze negatieve effecten zou kunnen hebben op de laagste
inkomens, sociaal gecorrigeerd.
Kon het
nog beter en nog rechtvaardiger?
Ongetwijfeld. Maar CD&V is in
deze coalitie niet de grootste partij.
Dat betekent dat de Vlaamse christendemocraten hun visie niet zonder
meer kunnen doen aanvaarden door de andere partijen. Wie wil dat er in de toekomst daadwerkelijk een
grotere financiële inspanning gevraagd wordt aan de grote vermogens (en dan
gaat het echt niet over de modale tweeverdieners of de gepensioneerden die een
spaarcent opzij hebben gezet), moet er bij de volgende verkiezingen voor zorgen
dat CD&V sterk genoeg is om de leidende kracht in de regering te zijn. Dan zal ook die bekommernis realiteit worden. Zoals de tax shift, die een jaar lang ‘onmogelijk’
en ‘onnodig’ werd geacht, nu ook een realiteit is geworden.
En wat de kritiek
van de socialisten en Groen betreft: zij hebben er zelf helemaal geen
prioriteit aan gegeven toen ze in de regering aan de knoppen zaten en de kans
hadden om zélf een tax shift door te voeren.
Het is dus redelijk hypocriet dat ze vandaag zo te keer gaan tegen de
huidige meerderheidspartijen die er, in budgettair moeilijke omstandigheden,
wél werk van maken. Het leek een mission impossible die door één partij van de
meerderheid gevraagd werd. Maar de kogel
is door de kerk en de komende jaren wordt ons land een stuk interessanter voor
nieuwe investeringen en voor nieuwe jobs.
Dat is voor de Vlaamse christendemocraten belangrijker dan het
schimmengevecht dat nu in de media wordt gevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten