Edelweis 50 jaar jong. Proficiat!

Het voorbije weekend vierde ‘Edelweis’ zijn vijftigjarig jubileum.  Deze gereputeerde muziekband ontstond uit een ‘schoolorkestje’ dat in 1963 werd opgericht door Rik Debecker, de meester van het derde leerjaar in de toenmalige jongensschool van Erps-Kwerps.

Chris Taes was toen leerling in die school en zat in de eerste klas van meester Debecker, die titularis werd van het derde leerjaar.  Hij was er ook bij toen het schoolorkest werd opgestart en speelde er op het ‘harmonium’ (toetsen).

Op de academische zitting ter gelegenheid van de verjaardag van Edelweis, bracht hij dan ook graag hulde aan de stichter van het orkest, aan de muzikanten en aan de dynamische basisschool die hem de liefde voor de muziek bijbracht.

“Toen ik een halve eeuw geleden als achtjarige de klasdeur van het derde leerjaar opendeed de ‘jongensschool’ van Erps-Kwerps, wist ik niet wat ik zag: een jonge, enthousiaste leerkracht, ‘vers van de pers’, met een brede glimlach en genoeg energie om ons allemaal graag naar school te laten komen.  Het was meester Rik Debecker.

Onze meester was goed in tal van disciplines: krijtjes mikken, bordwissergooien, mopjes vertellen, rekensommen maken, gezonde competitie organiseren en boeiend voorlezen.  Maar vanaf de eerste week werd duidelijk dat één van zijn grote talenten muziek was.  De verplichte melodica-les groeide al snel uit tot een mini-concertje en we leerden in dat derde leerjaar in canon en meerstemmig samenspelen.

Dit muzikale talent werd natuurlijk ook opgemerkt door zijn collega’s en door de directie en vanaf dat eerste jaar werd de aanzet gegeven tot een ‘schoolorkest’.  Anderen zullen ongetwijfeld meer in detail kunnen ingaan op die vroege jaren, maar wat me dadelijk opviel was de ernst en de grondigheid waarmee meester Debecker de repetities voor dat schoolorkest opvatte.  Niet alleen moesten we af en toe – en vooral wanneer er iets vals klonk – helemaal solo onze partituur spelen, waardoor niemand het riskeerde om in de loop van de week niet te repeteren, want je wou absoluut niet afgaan in het zicht van je makkers, we moesten ook stipt op tijd op de repetitie aankomen en er de hele tijd blijven. 

De beloning voor de vele uren repeteren was evenwel geweldig: we mochten op het schoolfeest optreden voor de hele school, met alle leerlingen, de ouders en de bompa’s en de bomma’s.  Voor de gelegenheid moesten we allemaal een schoon wit hemd aandoen boven onze korte broek, een blauw-geel vlinderdasje met een elastiekje en een stoffen wapenschildje van Erps-Kwerps dat op het borstzakje van het hemd werd genaaid.

Ik herinner me nog dat musiceren op die manier en dank zij het schoolorkest voor mij iets belangrijks werd, waar ik naar uitkeek, waarvoor ik mijn best deed en waarvoor ik oefening en tijd overhad.  Enkele jaren later zou die prille aanzet ertoe leiden dat ik pianoles ging volgen bij Marie-Thérèse De Coster, die ongeveer alle jonge mensen van Erps-Kwerps die nu iets met muziek te maken hebben, een goede basisopleiding heeft gegeven, en dat ik daarna zelf muziek ging spelen, eerst bij ‘The Sweet Pink’ en nadien bij ‘Spike’, een tijdlang het wereldberoemde balorkest in Erps-Kwerps, Nederokkerzeel, Kortenberg en Nossegem.  In dat laatste orkestje, Spike, heb ik nadien nog samen met Rik Debecker mogen musiceren.  Ik was zeker niet de beste toetsenman, maar ik vond het geweldig met mijn leermeester in de zelfde groep te kunnen spelen.

Rik Debecker heeft vele jongeren, waaronder mezelf, de waardering en de liefde voor de muziek bijgebracht.  Dat is een levenslang geschenk.  Bij ons thuis staat een piano.  Voorlopig vergaart hij nog stof en klinkt hij wat mistroostig door verwaarlozing, maar ik weet zeker dat de muziek er later zal zijn om mij te behoeden voor het zwarte gat.

Muziek is de meest universele taal die er bestaat: ze kan alle gevoelens en stemmingen uitdrukken en ze vat in klank, ritme en harmonie wat niet in woorden uit te drukken valt.  Samen muziek spelen is een hoge vorm van sociaal en emotioneel genot.  Het vergt vaardigheid en discipline van de individuele muzikant, maar ook durf en improvisatievermogen om accenten te leggen en een eigen groepsstijl te ontwikkelen.   Wie bij het ene nummer rustig de achtergrondklank verzorgt en harmonisch de melodie begeleidt, kan bij het volgende muziekstuk schitteren in een solo.  Elk instrument, elke muzikant is even belangrijk om het unieke resultaat te bereiken: de slagwerker op de triangel, de basgitarist die het ritme vol aangeeft en de leadzanger die het publiek doet applaudisseren.

Na de periode van het schoolorkest is ‘Edelweis’ uitgegroeid tot een hoogwaardige muziekgroep met tal van prima muzikanten, waarvan sommige zelfs echte professionals.  Hun muziek is zo knap dat ze jaar na jaar – en zeer terecht – op brede belangstelling kunnen rekenen in Erps-Kwerps, in Kortenberg en ver daarbuiten.  Namens het gemeentebestuur wil ik graag hulde brengen aan al die generaties muzikanten van Edelweis en aan de opeenvolgende dirigenten van ons jarige orkest: Rik, Rudy en Dirk.

Ik wens Edelweis minstens nog eens een halve eeuw succesvolle muziekoptredens toe en ik hoop dat ze van elke repetitie en van elk optreden even veel blijven genieten als die onzekere jongens in hun wit hemdje met hun vlinderdasje in de allereerste beginjaren.

Misschien is het een idee om in onze scholen opnieuw met een schoolorkestje of een schoolzangkoor te beginnen.  Als je ziet welke grote, mooie gevolgen een dergelijk initiatief heeft voor de kinderen die er deel van mogen uitmaken, is dat zeker de moeite waard.

Maar voor nu: gelukkige verjaardag, Edelweis, proficiat met het palmares van de voorbije vijftig jaar en nog fantastisch veel succes toegewenst voor de toekomst.”