UNIZO Kortenberg 65 jaar

In aanwezigheid van de directeur-generaal van UNIZO, de heer Jan Sap, en van de directeur voor Vlaams-Brabant en Brussel, mevrouw Nancy Van Espen, werd dit weekend in het gemeentehuis van Kortenberg de 65^ste verjaardag van de middenstandsorganisatie gevierd.

De schepen van lokale economie lichtte enkele nieuwe initiatieven toe die in de steigers staan en die de handelaars nog beter zullen ondersteunen.  Zo wordt een systeem van ‘cadeaubons’ ontwikkeld, waarbij de lokale handelaars sterk gepromoot worden en krijgt de nieuwe gemeentelijke webstek, die in september online wordt gezet, een herkenbare link naar de Kortenbergse handelaars.

Burgemeester Chris Taes (CD&V) leidde de academische zitting in en diepte daarbij enkele jeugdherinneringen op.  Hij maakte ook van de gelegenheid gebruik om een oproep te doen tot redelijkheid en bezinning in het oververhitte sociale klimaat van de voorbije maanden.

“Het is op een academische zitting weinig gebruikelijk om een inleiding te stofferen met persoonlijke herinneringen, maar ik schuif met fris gemak het protocol even terzijde en keer terug naar mijn vroege jeugd,” zei Taes.  “Mijn vader, Felix Taes, was één van de mede-oprichters van het NCMV (of het Nationaal Christelijk Middenstandsverbond) in het Gewest Leuven en in onze woonkamer waren er regelmatig werkvergaderingen met de pioniers van het eerste uur.  Werkvergaderingen moet u met een korrel zout nemen, of liever met een sigaar en een stevig glas cognac. 

Het was de periode dat alle belangrijke beslissingen genomen werden voor of na een uitgebreide maaltijd, in een vriendschappelijke en ongedwongen sfeer die vér af staat van het formalisme waarmee besluitvorming vandaag gepaard gaat.  Ik herinner me dat Petrus Thys, Paul Devlies, Piet Geurts, Alfons Craenen en Jef Stroeykens trouwe bezoekers waren en dat vele plannen die bij de pousse-café gesmeed werden, uiteindelijk ook realiteit werden.

Het NCMV, de voorganger van UNIZO, werd destijds opgericht als belangenvereniging om bij sociale onderhandelingen een gezamenlijke positie te kunnen innemen ten aanzien van patroons en vakbonden die al een heel stuk vroeger in stevige organisaties gestructureerd waren. 

Handelaars, middenstanders en vrije beroepen hadden immers specifieke belangen te verdedigen, die soms nogal wat verschilden van de afspraken die in grote industriële sectoren werden gemaakt.  Door hun krachten te bundelen, konden de zelfstandigen bij gesprekken over de sociale zekerheid en over economische expansie, de macht van het getal laten gelden.  Want Vlaanderen is altijd een regio geweest waar er veel meer kleine en middelgrote ondernemingen waren (en zijn) dan grote, industriële bedrijven.

Ik wil UNIZO-Kortenberg alvast danken voor de bijzonder positieve samenwerking die er de voorbije decennia in Kortenberg is geweest tussen de opeenvolgende besturen van zowel de middenstandsorganisatie als het gemeentebestuur.  We hebben steeds een constructieve dialoog onderhouden en we zijn er ons bewust van gebleven dat we alleen het belang van onze inwoners in het algemeen en van onze handelaars in het bijzonder kunnen behartigen, als we samen spreken, samen overleggen en samen werken.

In dat opzicht wil ik graag gebruikmaken van de aanwezigheid van bovenlokale prominenten, om mijn bezorgdheid te uiten over een aantal manifeste ontsporingen in het sociale klimaat van de laatste weken en maanden.  Niet in Kortenberg – gelukkig.  Maar wel op breder nationaal en Europees niveau.  Misschien kan men daar nog wel iets leren van de manier waarop we hier in onze gemeente met elkaar praten en tot gezamenlijke oplossingen komen.

Het sociale klimaat is de laatste maanden compleet aan het ontsporen. Het wordt tijd dat de redelijkheid terugkeert en dat iedereen elkaars rol en plaats loyaal respecteert.  Want die redelijkheid is vér zoek: vakbonden blijken in cruciale dossiers niet meer representatief te zijn voor hun eigen achterban: akkoorden die met de regering te goeder trouw met syndicale onderhandelaars worden afgesloten, worden keer op keer door een opgezweepte achterban verworpen.  Wilde stakingen breken uit over de toepassing van akkoorden waarover de vakbonden nochtans overeenstemming hebben bereikt met de directies van overheidsbedrijven.  De strijd voor fundamentele rechten van werknemers wordt al te vaak verward met het vasthouden aan misgroeide privileges. Wie protesteert omdat in de toekomst ‘compensatiedagen’ voor extra-prestaties niet langer kunnen worden opgebouwd tijdens de vakantie, moet toch maar eens voor de spiegel gaan staan …

Anderzijds kan moeilijk verantwoord worden dat grote multinationals weinig of geen belastingen betalen en dat de supergrote vermogens geen enkele noemenswaardige inspanning moeten doen om de noodzakelijke besparingen van de overheid mee te helpen financieren.  De sterkste schouders moeten in een crisis de zwaarste lasten dragen en het feit dat dit niet gebeurt, weegt op het rechtvaardigheidsgevoel van vele hardwerkende Vlamingen. 

Het is tijd voor gezond verstand en redelijkheid.  Ondernemers moeten kunnen ondernemen.  Werknemers moeten kunnen werken.  Fundamentele rechten moeten gevrijwaard blijven.  Mensen die het moeilijk hebben mogen niet uit de boot vallen.  En de regering moet kunnen regeren.  Daarvoor krijgt ze de steun van een democratisch verkozen parlement.  En daar heeft iedereen zich aan te houden. 

Misschien moeten de grote dames en heren rond de onderhandelingstafels de patstelling van de voorbije maanden verlaten en een voorbeeld nemen aan hoe het er aan toegaat bij onze zelfstandigen en KMO’s.  Dat zijn mensen die dag en nacht werken om vooruit te komen, die fier zijn op hun eigen zaak, die hopen dat ze met de kwaliteit van hun onderneming goed hun boterham mogen verdienen en die oog hebben voor hun omgeving: in eerste instantie voor hun gezin en hun familie, maar ook voor de lokale gemeenschap, de mensen van hun straat, hun wijk en hun gemeente, die hun klanten zijn en die ze graag tevreden willen houden.

Het algemeen belang is geen abstract begrip dat we kunnen uitmelken als het onszelf voordeel oplevert en dat we terzijde kunnen schuiven als het ons een beetje pijn doet.  Wij maken deel uit van een gemeenschap die ons de kans geeft onszelf te ontplooien en die van ons verwacht dat we solidair zijn om in een aantal gemeenschappelijke behoeften te voorzien.  Dat is het evenwicht dat noodzakelijk is om samen vooruit te gaan.

We zijn blij en fier dat we hier vandaag een vereniging mogen huldigen die deze principes huldigt en ze elke dag in de praktijk brengt.  Sta me toe hulde te brengen aan uittredend voorzitter Danny Cludts, die 26 jaar lang het gezicht is geweest van Unizo Kortenberg. 

Hij heeft met de nodige diplomatie en volharding de zeer diverse groep zelfstandigen en handelaars bij elkaar weten te brengen en te houden.  Hij houdt van een goed glas wijn.  Maar hij weet ook dat er af en toe eens water moet bij gedaan worden om een gezamenlijk resultaat te bereiken.  We kijken uit naar de beleidsperiode van Karla Vandecasteele, de nieuwe Unizo-voorzitter in onze gemeente, en zeggen haar alvast onze oprechte steun en onze medewerking toe.”

De feestelijke avond werd afgesloten met een receptie aangeboden door het gemeentebestuur van Kortenberg.