In welk Vlaanderen willen we leven? Een Vlaanderen dat hard is voor werklozen en kansarmen of dat solidair is met mensen die uit de boot dreigen te vallen? Is wie 'hard' is niet solidair en is wie een 'hart' heeft blind voor mogelijk misbruik? Met simpele slogans geraak je er niet uit.
Iedereen is
gevoelig voor misbruik van gemeenschapsgeld.
We willen solidair zijn met mensen die het moeilijk hebben, maar vinden
het niet kunnen dat sommigen bewust en systematisch misbruik maken van die
solidariteit. Terecht.
En hoe zit dat dan met werklozen? Zijn zij de ‘profiteurs’ en de ‘bloedzuigers’
van ons sociaal systeem? Laat ons toch
maar zeer voorzichtig zijn met dergelijke snelle en algemene beoordelingen. Zelf heb ik het geluk gehad nooit werkloos te
zijn. Maar in mijn directe omgeving is
dat wél het geval geweest. Al die mensen
vonden het bijzonder erg dat ze op een bepaald moment geen werk vonden en deden
er alles aan om zo snel mogelijk aan de slag te kunnen. Bij hen geen gevoelens van profitariaat of
geen uitgestoken middenvinger naar de werkende samenleving. Wel een deuk in hun gevoel van eigenwaarde en
stille schaamte.
Hoe moeten we daar als
samenleving mee omgaan? Met begrip en
met ondersteuning, vind ik. Niet met de
hakbijl, maar met een uitgestoken hand.
We moeten mensen versterken en hen begeleiden, zodat ze op de
arbeidsmarkt hun plaats vinden.
En wat
dan met de die-hards die wel degelijk profiteren en misbruik maken van het
systeem? Die horen er inderdaad niet in thuis en moeten daarvoor gesanctioneerd worden. Dat gebeurt
overigens ook al vandaag. Op advies van
de VDAB (een Vlaamse bevoegdheid), schorst de RVA werklozen die werk weigeren. Maar moeten we het hele systeem van
werkloosheidsopvang omver kegelen en mensen verplichten hun hele vermogen op te
gebruiken vooraleer ze ‘recht’ hebben op onze solidariteit? Dat is alleszins niet het warme en zorgzame
Vlaanderen waarin ik wil leven …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten